InicioOpiniónDiario da desescalada: a cara escura do teletraballo

Diario da desescalada: a cara escura do teletraballo

Co confinamento, o teletraballo semellaba "a solución" para en diante; meses máis tarde, parece que fai falta dicirlle ao noso cerebro que hai que poñerse "en modo descanso".

PUBLICADA O

- Advertisement -

Ramón González Rey |  O teletraballo, como o coronavirus, chegou para quedarse. Dino os expertos, como Jordi Serrano, do Future For Work Institute, que constataba nun encontro virtual impulsado pola Universidade da Coruña que se triplicou -do 10 ao 30%– o número de empregados en España que desenvolven as súas tarefas nesta modalidade. O especialista en recursos humanos asegurou que “hai sinais en todos os sentidos” para confirmar a tendencia no post Covid-19, ao anunciar algunhas compañías que o permitirían “para sempre” e países como Alemaña anunciaran tamén que lexislarán sobre o dereito a teletraballar.

Coas restricións do estado de alarma, o teletraballo pareceu non só unha saída para conservar o emprego e a produtividade durante o confinamento duro, senón tamén unha alternativa que se presentaba como de desexable aplicación durante todo o ano. Como “teletraballador” desde o ano 2014, sorprendeume -segue a sorprenderme- que moita xente de orientación progresista vira na opción de teletraballar algo tan natural como o respirar. A sensación xeral era que estabamos tardando.

OS CONSELLOS PARA TELETRABALLAR

O que non me sorprenderon foron a cantidade de artigos que, no inicio da corentenafacían fincapé nos consellos psicolóxicos para empregados antes que nos recordatorios dos dereitos laborais dos traballadores para as empresas que apostan por esta modalidade de traballo. Estamos acostumados a ese tipo de mensaxes que poñen sempre o foco no currante e nunca na patronal: autorregúlate, ordénate, planifica, responsabilízate.

Mesmo vístete. Un profesor, por exemplo, dun Mestrado en Dirección de Persoas e Desenvolvemento Organizativo (!) convidaba en El Confidencial a “non quedar co pixama; o simbolismo é importante e axuda ao noso cerebro a poñernos en modo traballo“.

Dous meses máis tarde, parece que o que fai falta é xusto o contrario, dicirlle ao noso cerebro que hai que poñerse “en modo descanso“.

Podes ler o artigo completo de Ramón González no Xornal da Mariña. A peza forma parte dun ‘Diario de corentena  —agora ‘Diario de desescalada’— conxunto que se ha ir escribindo dende o Lugo Xornal, o Xornal da Mariña e o Xornal de Lemos.

ÚLTIMAS

Mochilas sensorias neurodiverxentes nos Museos de Lugo

Os museos provinciais --Museo Provincial de Lugo, Museo do Mar de San Cibrao, Museo...

Obradoiros de coiro, cerámica e teares para celebrar os ‘Días Europeos da Artesanía’

A Vicepresidencia da Deputación de Lugo, a través da área de Artesanía, súmase á...

Coñecemos á ‘Galiartesá’, Pepa Lombao, oleira de Bonxe

O Galicia Confidencial presenta a serie 'Galiartesáns e galiartesas' coa que procura visibilizar diferentes oficios artesáns...

O Concello de Lugo defende que os recursos empregados no Ceao foron “suficientes”

A concelleira de Cohesión Social de Lugo, Ana González Abelleira, saíu ao paso das...