Coñecín a Gema López hai uns anos nas “Cinco Vigas” a través do meu amigo Santi, co que ela estaba tomando algo… ¿seguramente unha mítica tenreira ó viño tinto ou uns champiñóns á crema?

Máis veces conversariamos ó longo do tempo, pero foi no momento en que Gema se uniu ó meu grupo de excursións e paseos, cando comecei a coñecer en maior profundidade a este talento artístico lucense do século XXI.

Coñecer á artista é unha gran vantaxe á hora de observar unha obra, e por iso non podo falar de Gema sen esquecer a óptica que me dá o feito de ser amigos a día de hoxe.

Meu pai é xornalista xubilado, e durante anos exerceu como crítico de arte… por iso, dende moi pequeno levo coñecendo e observando os traballos de moitas pintoras e pintores lucenses. En Gema atopo un aire innovador e rompedor, unha diferenza, algo distinto que seguramente a leve por camiños de recoñecemento e prestixio máis alá das nosas fronteiras.

É unha persoa feminista, rebelde, reivindicativa, sentimental… e iso mesmo atopo nos seus cadros: forza, sentimentos, entrañas… ademais dunha depuradísima técnica e nivel profesional na que sen dúbida terá influencia a súa formación en Belas Artes e outros estudos superiores.

A súa exposición “Renacer” é un agasallo para os lucenses e para todos os que se animen a pasar antes do 12 de abril pola sede da UNED en Lugo. Unha conversa íntima cunha muller brava, sinceira e desobedente. Unha lucense do século XXI.