Orixe

É a terceira edición dentro dun proceso evolutivo que comezamos cun festival pequeno, que eu só montei no Club Clavicémbalo. Como a resposta foi moi boa, e vin que había un oco moi grande para a música alternativa –aínda que xa houbo pioneiros coma Festiblas–,

o ano pasado xa o montamos no Círculo das Artes. Foi unha cousa máis profesionalizada con tres organizadores, e este ano xa somos sete. Desta vez montámolo ao aire libre, é o primeiro destas características e deste potencial en Lugo, é unha evolución moi grande.

Quenes

Eu son avogado, para a meirande parte de nós é un hobby, malia aumentar a dedicación ao festival. Eu dou clases tamén, polo que esta é a miña terceira dedicación. Comecei cun blog, Facela, que tiña un estilo crítico coa escena cultural de Lugo; chegou un momento en que en vez de criticar, en vez de soñar con facelo, comecei a falar de facer concertos –coma os de Josele, Ceviches…– e formatos para o festival.

Coñecín a este rapaz portugués, Paulo, que estivo en grandes eventos, que foi o primeiro socio; e despois entrou Alberte, outro rapaz que é de Lugo; xa este ano entraron outros dous socios principais, que me axudan ao cen por cen, Xurxo e Iván. Somos xente de Lugo, que gostamos da música alternativa, que iamos a festivais de fóra e botábamos en falta facer un festival na nosa casa, e durmir na nosa cama.

Cartel

Esta edición é ecléctica. Podes atopar rock and roll ou formatos máis clásicos, noventeros, coma Doctor Explosión; ou un indie-pop de autor coma Sr. Chinarro, ou Rufus T Firefly, o noso concerto ‘Cinco Estrellas’ do noso principal patrocinador, quen fai que sexa posible xunto coa nosa aportación económica.

Logo hai rapaces que comezan e serán un éxito total, coma Carolina Durante, que xa saíu en ‘Fariña’ e que teñen dous EP publicados, e en Youtube ten centos de miles de visitas, polo que adiantámonos, nese senso; Apartamentos Acapulco, que son de Granada e veñen apadrinados por Los Planetas; os madrileños Papaya, que serán un éxito asegurado; e o máis especial serán os norteamericanos que traemos, Richard Lloyd –guitarrista de Television– e Mark Johnson… traer a Lugo a monstros deste calibre é un motivo de orgullo.

O cincuenta por cento restante é de bandas galegas, coma todos os anos, e de elas tres de Lugo, pois sempre apostamos pola presencia de Lugo: Sigilu, Berta Franklin e KadettGSI, cada un dun estilo diferente, de electrónica ao indie máis clásico

En Lugo

Eu penso que Lugo non é unha plaza difícil, o público responde. Tamén hai que educalo e acostumalo a ver cousas de calidade. A resposta foi moito máis positiva do que pensabamos. Habería que darlle máis pulo á cultura en Lugo: entre un vinte e un trinta por cento dos asistentes son de fóra, ata duascentas persoas de Asturias, de León, e hai que pór en valor as iniciativas privadas. igual é máis importante isto ca os partidos de fútbol.

Nós temos o apoio da Deputación, que nos cede o espazo –canda o Campus Terra–; o que é un alivio, porque en Lugo non hai todos os locais que nos gostaría ter. Para nós é un apoio loxístico fundamental, e se non o tivéramos, non tería estas características o festival.

A nosa idea sempre foi un gran festival para Lugo: avanzar, seguir medrando coma o facemos, dun xeito importante, en público pero tamén en infraestruturas e seguridade. Cada ano veñen os mesmos do anterior e duplícase o arrastre de xente. Queremos medrar coa aportación de todos. O efecto arrastre é moi importante para a economía de Lugo, a cidade ten que volcarse.

Afluencia

A venta anticipada funcionou moi ben. O problema sempre é o tempo, que asustounos un pouco e por iso montamos a carpa xigante, para garantir a comodidade e que saiban os asistentes que non haberá problema para comer, beber e ver os concertos, non haberá problema nese senso. A afluencia será moi boa, esperamos entre quiñentas e seiscentas persoas entre os dous días.

Expectativas

Seguir sementando. Seguir medrando e facer o festival máis grande, sempre apostando polo local, con grupos que veñan de fóra máis importantes. Non renunciamos a grupos nacionais de calidade nin ao internacional. Medrar non ao tolo, senón co noso público e os nosos patrocinadores, de xeito sostido pero nunca quedando no que fixemos o ano anterior. Esa é a premisa, que queda clara polo cartel que traemos.