O Tribunal Supremo deixou sen efecto a condena imposta pola Audiencia Provincial de Lugo ao único funcionario imputado na peza de Estranxeiría da Operación Carioca, ao considerar que as probas presentadas na súa contra resultan “insuficientes para desvirtuar a súa presunción de inocencia”.
Así o recolle a sentenza ditada polo Supremo á que tivo acceso Europa Press, que estimou o recurso de casación presentado polo acusado, absolvéndoo do delito de negociacións prohibidas aos funcionarios polo que a Audiencia Provincial condenáralle.
A causa forma parte dunha das pezas da coñecida como Operación Carioca, unha das maiores tramas de proxenetismo e corrupción investigadas en España, que comezou a ser instruída na cidade de Lugo no ano 2008.
A transcrición dunha serie de conversacións telefónicas levaran á Audiencia Provincial a condenar en xullo de 2021 a G.P.D, traballador da Brigada de Estranxeiría da Comisaría de Lugo e avogado particular durante a instrución da Operación Carioca, a unha pena de catro meses e medio de multa e á suspensión do seu emprego público durante un período dun ano e seis meses.
Acusábaselle dun presunto delito de negociacións prohibidas aos funcionarios por asesorar, no exercicio do seu cargo público, a mulleres brasileiras relacionadas coa rede de prostitución da Carioca sobre asuntos administrativos relacionados con trámites e certificados de residencia.
FALTA DE PROBAS E PRESUNCIÓN DE INOCENCIA
A defensa do acusado –absolto agora polo Supremo– presentou entón un recurso de casación pola vulneración do seu dereito a un procedemento con todas as garantías e pola insuficiencia das probas presentadas, que finalmente foi estimado polo Alto Tribunal.
De acordo ao concluído polo Supremo na súa sentenza, que deixa sen efecto a pena imposta pola Audiencia Provincial e declara de oficio a parte proporcional das costas da primeira instancia, o pronunciamento de condena efectuado contra o funcionario atopábase baseado en “inferencias demasiado abertas, insuficientes para desvirtuar a presunción de inocencia”.
Ademais, esgrimiu o Supremo para xustificar o seu veredicto absolutorio, as conversacións telefónicas transcritas “carecen de autonomía probatoria” e o réxime de incompatibilidades e de conflito de intereses que se desprenden do solapamiento de funcións públicas e actividades privadas “reserva unha marxe á ilegalidade administrativa”.
