InicioSociedadeA veciñanza de Chantada estraña a "radio do pobo", a que contaba...

A veciñanza de Chantada estraña a “radio do pobo”, a que contaba o que ocorría “ao seu carón”

"En menos dun ano pecharon os dous medios de comunicación de Chantada", lamenta Marifé Macía. Ela foi a voz da comarca durante os máis de vinte anos que traballou en Radio Faro-Cadena Ser Chantada e en Televinte Chantada. Nesta entrevista do Xornal de Lemos, Marifé Macía conta que o mellor desa etapa foi "o contacto directo" cos veciños e veciñas.

PUBLICADA O

- Advertisement -

Lugo ten sido sementeira de medios hiperlocais, aqueles que agromaban en pequenos concellos ou comarcas e que informaban do que sucedía “a carón” da veciñanza. A crise tamén lles afectou a eles—medios pequeniños, pero necesarios— e así fomos presenciando o peche de moitos deles: “En menos de dous anos, pecharon os dous medios de comunicación de Chantada”.

Quen o di é alguén que o sabe ben. Marifé Macía foi a voz da comarca durante os máis de vinte anos que traballou en Radio Faro-Cadena Ser Chantada e en Televinte. Aínda que ela naceu en Pamplona, a súa nai era de Monforte e mudáronse alí cando Marifé tiña 22 anos. A súa primeira experiencia radiofónica foi en Radio-Radio, unha radio libre que funcionou bastantes anos na cidade do Cabe e na que colaboraba por lecer. “Aos poucos anos abriu Radio Faro en Chantada, no ano 1991, e colléronme. Foi só un ano porque decidiron quedar cunha soa persoa”.

Nesta entrevista do Xornal de Lemos, Marifé Macía confesa sentir “morriña” cando pensa naqueles anos de xornalismo de proximidade. 

P: O destino quixo que volveras a Radio Faro algúns anos despois.

R: Si, no 1999 volvín a Chantada. Chamáronme de Televinte, televisión que naceu no 1998 con 20 socios, de aí o nome. Coñecíanme da etapa da Ser e empecei a traballar con eles facendo informativos, presentaba o “Telenovas”. E nese mesmo ano chamáronme de Radio Faro. Susana López Abella non podía seguir co programa, éralle incompatible coa súa dedicación á política. Collín o traballo e compaxineino con Televinte durante un tempo, pero decidín que non podía con todo. Apostei pola radio e quedei só cun programa semanal na televisión.

P: Como xornalista de proximidade que fuches, que é o bo e o malo do oficio?

R: Diríache que todo bo, sobre todo a proximidade e o contacto directo coa xente. Dar as noticias do teu carón é moi gratificante. Establécese unha relación cos oíntes que vai máis alá… E parte mala non hai… Se tivera que poñer unha obxección, por poñer unha, quizais que cando chegan medios de comunicación de ámbito nacional “como que nos teñen menos en conta”.

Podes ler a entrevista completa no Xornal de Lemos.

ÚLTIMAS

Interceptan en Lugo a un home circulando sen permiso de condución

A Policía Local de Lugo interceptou este luns a un home que circulaba pola cidade e...

A Deputación de Lugo traslada á Plataforma Pro Residencia de Becerreá a súa “vontade” de abrir o centro canto antes

O deputado de Promoción Económica e Social, Pablo Rivera, reuniuse este luns no Pazo...

A CIG acusa á patronal da limpeza de Lugo de ir á mediación “sen ningún avance”

A CIG criticou que a patronal da limpeza de Lugo acudise este luns á...

O lucense Antonio de Ron, distinguido co ‘Meritorius Service Award’ dunha insitución dos EE.UU.

Antonio de Ron Pedreira (Lugo, 1952), profesor vinculado 'ad honorem' do Consello Superior de...