Aforamentos limitados, restricións á mobilidade, partidos a porta pechada como o deste domingo entre o Compostela e o Deportivo e o fantasma de novas suspensións. A crise derivada da pandemia da covid-19 tamén afecta ao fútbol galego profesional, que esta tempada reducirá entre un 30% e un 50% a súa facturación e o impacto que ten como dinamizador das economías locais. Un desastre económico do que se salvaría o Lugo, ao que xa coñecen como o “Eibar galego”.

Esa é a estimación que lanzan desde o Foro Económico de Galicia os economistas José Manuel Sánchez e Patricio Sánchez, consultados por Europa Press. O primeiro, profesor de economía aplicada da Universidade da Coruña, acaba de publicar o comentario ‘O fútbol profesional en Galicia: un sector económico en auxe’ no último informe de conxuntura do Foro, mentres o segundo, subdirector desta institución, imparte economía financeira na Universidade de Vigo e coordina desde hai anos o máster de xestión empresarial do deporte.

O caso do Lugo é, para o profesor Patricio Sánchez, “un excelente exemplo de axuste entre rendibilidade deportiva e económica”. De feito, refírese a el como ‘o Eibar galego’ e opina que o Pontevedra, “se segue traballando así, pode selo en breve”.

A implicación do empresariado galego, “en maior ou menor medida”, é, para o coordinador do master, “o aspecto máis positivo” da xestión empresarial dos cinco clubs de referencia de Galicia (Deportivo, Celta, Lugo, Pontevedra e Ferrol). Considera que “o caso de Santiago pode ser un bo exemplo onde que o club deportivo de referencia sexa de baloncesto ten moito que ver con que non exista un de fútbol que lle fai o que se pode chamar competencia”.

Aínda que “se se pretende gañar diñeiro un club de fútbol non é o sitio onde dirixirse“, segundo reflexiona, “en tanto e canto son entidades privadas o beneficio económico é algo que ten que estar presente”, xa que, “se non, algo falla”.

Neste ámbito, expón dúas receitas: “Aínda que xa están a facer esforzos neste sentido, apostaría decididamente por dous aspectos relacionados: a canteira e a implicación coa sociedade (o que agora se coñece como responsabilidade social corporativa)”. “O problema é que isto xera resultados a medio e longo prazo e xa sabemos que vivimos no mundo das présas”, conclúe.

CRISE

En plena segunda onda de contaxios do coronavirus, José Manuel Sánchez advirte de que, “en maior ou menor medida, vanse a resentir todas as fontes de ingresos” do fútbol profesional: os vinculados ao estadio, os comerciais e tamén os televisivos. “A crise é global, a recuperación aínda non se albisca nun horizonte próximo e tanto consumidores (afeccionados) como empresas (patrocinadores) terán que axustarse o cinto. Isto traducirase en perda de ingresos por todo tipo de conceptos: patrocinio, publicidade, merchandising, etcétera”, avisa.

Patricio Sánchez destaca que “está demostrado o efecto de clubs de fútbol (sociedades anónimas deportivas) en economías de tamaño medio”. “Os beneficios van desde o ámbito económico, turístico e de marca-cidade”, expón, “ata cuestións tamén importantes como a práctica deportiva ou aspectos subxectivos”. “Xa temos estudos en Galicia (neste caso para A Coruña) que o relacionan mesmo cun incremento da felicidade. Por tanto, para calquera das cidades galegas o efecto é incuestionable”, subliña.

Só Deportivo e Celta, no exercicio de 2017, facturaron uns 140 millóns de euros, de acordo coa información que recolle José Manuel Sánchez. No actual escenario de limitacións, calcula que, no caso do Celta, a cifra de negocios “podería descender ao redor dun 30%”. Pola súa banda, no que se refire ao Deportivo, “ao sumarse o descenso de categoría e a consecuente diminución de ingresos que iso leva”, estima que a redución “podería superar incluso o 50%”. “E iso sempre que as circunstancias non obriguen a novas suspensións das competicións”, alerta.

MENOS IMPACTO QUE OUTROS ESPECTÁCULOS

Ademais, “en tanto non poida volver ao público aos estadios con normalidade e permanezan limitadas as opcións de consumo colectivo (en establecementos públicos), o papel como dinamizador das economías locais do fútbol verase considerablemente mermado”.

Unha parte significativa dos afeccionados ao fútbol recoñece ver os partidos do seu equipo en bares ou cafetarías. Na medida en que se manteñan as restricións de aforamento neste tipo de establecementos, o impacto negativo será “considerable” e, segundo avisa este profesor, “non só para os locais de hostalaría que se sitúan nas proximidades do estadio, senón tamén para o conxunto do sector”.

En calquera caso, cre que o prexuízo será “menor” para o fútbol profesional, en termos de facturación, que para outro tipo de espectáculos, como a música, “polo menos sempre que as circunstancias permitan a disputa de partidos programados”.

Isto é así, explica, “na medida en que unha porcentaxe relevante dos ingresos dos equipos profesionais procede dos dereitos de retransmisión e, aínda que este tipo de ingresos tamén pode sufrir recortes, cabe esperar que ditos recortes sexan menores que os que sufrirán outras fontes de ingresos”.

“No contexto no que nos movemos, ver o fútbol por televisión é un bo substituto da asistencia ao estadio, por tanto, sempre que se poidan seguir celebrando partidos, seguirá habendo ingresos vinculados aos dereitos de retransmisión”, constata. E isto, segundo conclúe, non sucede con outro tipo de espectáculos.