O revitalizado panorama cultural lucense celebra este venres, primeiro de febreiro, unha nova e necesaria incorporación. O Vello Cárcere acolle (20.00 horas) a presentación do primeiro número de Hechos Mínimos. Parte do recadado na saída irá adicado á Asociación para a Recuperación da Memoria Histórica; declaración de intencións dun proxecto decidido a confluír coas xentes que promocionan a cultura en Lugo e proxectarse a nivel internacional. María Valcárcel é, canda a Enrique Bonet, a responsable dun proxecto financiado por pequenos mecenas e que non queda unicamente na publicación en papel.
Por que e en que momento xorde a idea dun novo proxecto cultural?
Hai xa bastante, máis dun ano, que meu socio e máis eu comezamos a pensar na idea de sacar unha publicación –non tiñamos claro se revista ou doutro tipo–, e foise conformando. El é deseñador gráfico, eu xornalista, e tiñamos a idea de combinar nalgo en papel.
Foi a partir dunha charla normal de traballo: os dous somos xestores culturais, aos dous nos gusta o mundo da publicación editorial. Que podiamos facer neste senso? Así xurdiu todo.
Que espazo terá Lugo na revista e nos eventos de Hechos Mínimos?
Lugo ten un papel central, a revista nace en Lugo e está feita por xente de Lugo. Iso para empezar. Despois, sempre tentaremos, o fixemos neste número cero e o seguiremos tentando, que haxa sempre presenza nos contidos da revista de xente de Lugo, que estea facendo cousas e nos resulte interesante no terreo creativo e cultural.
As accións culturais que levaremos a cabo, relacionadas co contido da revista, serán tamén aquí en Lugo. Temos tamén un enfoque de proxección, xa non nacional, senón internacional: neste número cero, a entrevista central é con Leila Guerriero, xornalista arxentina que virá a Lugo, o que conseguimos a partir da entrevista que lle fixemos.
Si que temos un arraigo importante e clarísimo en Lugo, queremos que as cousas se fagan aquí, pero queremos que poida vir e sexa aberto a xente de todo cor e toda nacionalidade.
Ademais do teu compañeiro, con que xente contas para colaborar no proxecto?
Colaboradores para este proxecto tivemos cinco. Nós participamos na redacción e na ilustración do contido. A colaboración nace da amizades que estaban metidos no mundo da cultura e tiñan unha calidade textual e á hora de ilustrar que nos parecía interesante. A partir destas colaboracións están xurdindo outras, que temos case completas para o seguinte número, é algo que nos fai moita ilusión.
De aí tamén a relación coa Asociación para a Recuperación da Memoria Histórica.
Esta relación vén de antes. Meu socio e máis eu temos un interese xenuino por recuperar e fomentar a memoria histórica. Nos nosos traballos, tentamos dar apoio a este tipo de iniciativas. Traballamos coa ARMH noutros eventos e xestións culturais, e a partir de aí, cando sacamos a revista, ocorréusenos que era un bo xesto pola nosa banda dar ese apoio. A axuda é pouca pero no que poidamos queremos seguir colaborando.
Cal é o obxectivo da campaña de micromecenado?
O obxectivo é financiar non tanto a difusión, que cubrimos en medios e redes sociais, pero sobre todo a distribución. É custosa e non podemos nós sós levar todo o peso do financiamento. O crowdfunding é para que non quede só aquí e que consiga proxectarse na distribución.
E en canto á periodicidade?
En principio queremos que sexa bianual. Non nos adicamos exclusivamente a isto e non podemos abranguer algo tan grande e cuidado, o que significa a revista e que leva tempo, e non podemos estar todo o ano sacando algo máis ca dous números. Para este ano o obxectivo é sacar outra.
Dentro da tendencia do panorama cultural lucense, como encaixa Hechos Mínimos?
Coido que encaixa moi ben. Encaixa moi ben porque Lugo culturalmente estase a mover moito máis ca antes. Unha publicación deste tipo que saia de Lugo e feita por lucenses non existía. Parécenos que é algo que ten saída nese senso, que pode ter interese para a poboación e abrir un camiño cultural que non estaba aberto.
Pode tamén interaccionar moi ben con outro tipo de accións, non só co que facemos nós, tamén co que se está a facer en Lugo. A revista, ao ser cultural e tratar temas de todo tipo –teatro, música, literatura–, todas as propostas que se poidan levar a cabo teñen conexión.
Encaixa moi ben en todo o que pode estar facendo xente coma nós, que traballe na xestión cultural, e poden procurarse sinerxias moi bonitas, e aí terá saída, nas colaboracións entre nós.
Tedes planificados os encontros e eventos mínimos?
Comezamos venres co primeiro, coincidindo coa presentación da revista. Irá primeiro o encontro mínimo con José Ovejero, que dará un faladoiro sobre o proceso de creación; despois presentamos a revista.
Logo, o 2 de marzo temos o encontro con Leila Guerriero, o 8 de marzo con María Fernanda Ampuero, escritora ecuatoriana que estivo uns anos vivindo en España e xusto marcha o 9 de marzo a vivir a México. Pillámola in extremis e animouse a falar do seu último libro. Faremos estes tres, e cando saia o número seguinte, pois estamos traballando para ter outros tres polo menos.
