Os vinte e nove traballadores de Suplusa ven por fin desbloqueado o cobro das nóminas. O Consello de Administración da sociedade urbanística lucense decidiu nomear a un traballador como interventor accidental, figura vacante dende a renuncia da interventora, que deixara sen fiscalizar os pagamentos de xullo.
Este desenlace representa un fracaso para a entente formada polo Partido Popular e mailo deputado non adscrito Manuel Martínez. As dúas partes ostentan conxuntamente a maioría na cámara provincial e no órgano decisorio de Suplusa. A sociedade urbanística lucense, presidida polo deputado díscolo, fora empregada para facer oposición interna ata que a xustiza certificou a subordinación deste ente á Deputación.
Malia a anulación do contrapoder, Suplusa seguiu a ser un instrumento de desestabilización. A renuncia da interventora da sociedade do solo hai dous meses terminou por volverse en contra do goberno provincial. O 30 de xullo, Martínez denunciou que a vacante era responsabilidade da Deputación, e en consecuencia o Partido Popular rexistrou unha moción de urxencia para obrigar ao executivo provincial a solucionar os pagamentos.
Nun principio, o Bloque Nacionalista Galego contemplou a posibilidade dun nomeamento accidental para atallar o problema. Mais na votación, esta formación engadiuse á presión sobre o goberno presidido por Darío Campos, que abogaba por que Suplusa empregara os medios propios, en concordancia co regulamento interno.
O acordo plenario prosperou e o asunto quedou en mans dos responsables da Deputación. Con todo, os socialistas mantiveron a súa postura: un pronunciamento da autoridade provincial podía resultar irregular, mentres que a sociedade do solo contaba cos recursos para contratar á persoa encargada da intervención e desbloquear así os pagamentos.
Dende o goberno deron orde a Suplusa de empregar os medios propios, tal e como constaba no informe do secretario da Deputación. Aliás, isto non foi abondo para o Bloque, que este mesmo martes solicitou un pleno extraordinario para a disolución de Suplusa, argumentando que os socialistas eran incapaces de achar unha solución política.
Así e todo, non foi preciso chegar á votación para o desmantelamento de Suplusa, que por outra banda resultaría virtualmente imposible por mor da maioría que se opón a esta medida. Finalmente, o Consello de Administración da sociedade urbanística –do que se retiraron hai tempo nacionalistas e socialistas– decidiu nomear a un traballador como interventor accidental.
Esta saída implica admitir que a confrontación non foi máis ca un ardid, un escenario no que a urxencia dos traballadores públicos foi utilizada para danar a imaxe pública do executivo provincial. Os administradores de Suplusa agardaron dous meses para resolver a vacante, empregando este extremo para forzar a intervención da Deputación.
