O Xulgado de Primeira Instancia número uno de Lugo desestimou o recurso interposto contra o auto que procesa por dous delitos de asasinato, un de roubo con violencia nas persoas e un delito de tenencia ilícita de armas ao único investigado polo dobre crime do Cash Record.

En concreto, o suceso tivo lugar fai 27 no polígono do Ceao, onde faleceron, tras ser tiroteados, unha caixeira e un reponedor do establecemento. O único sospeitoso é un hostaleiro que reside en Burgos e que no momento dos feitos rexentaba o bar Los Ángeles, en Rúa Nova de Lugo.

Nunha resolución da que informou o Tribunal Superior de Xustixa de Galicia (TSXG) e contra a que cabe presentar recurso de apelación, a xuíza asegura que os “indicios racionais de criminalidade” contra o recorrente, que é a única persoa que estivo investigada por estes feitos, “seguen intactos” desde que o pasado 30 de xuño ditou o auto de procesamiento.

Ademais, indica que os feitos non están prescritos, xa que en 2013 emitiuse un auto no que se acordou a intervención das comunicacións telefónicas do sospeitoso. A xuíza tamén sinala que desde a súa primeira declaración como investigado, en decembro de 1996, ata a actualidade “en ningún momento pediuse o sobresemento ou arquivo das actuacións respecto da súa persoa, nin se cuestionaron as dilixencias practicadas no sumario, polo que non é incongruente manter o procesamiento”.

“Non interveu na instrución ningún ánimo de persecución, senón que é o resultado de dilixencias de investigación practicadas con todas as cautelas e garantías constitucionais, sen que conste rexeitamento algún á súa práctica ou se combateu o seu resultado dalgún modo”, subliña.

Deste xeito, a maxistrada insiste en que “non se trata de conxecturas ou simples sospeitas”, senón que existen indicios de criminalidade respecto ao procesado. Ademais, sobre a quebra do dereito á presunción de inocencia que alega o recorrente, explica que “carece de fundamento” debido a que non foi declarado culpable dos delitos polos que está procesado.

Respecto dos motivos de impugnación reflectidos no escrito de ampliación do recurso, presentado tras a declaración indagatoria realizada o pasado mes de xullo, a xuíza entende que “ningún deles pode ser tomado en consideración a efectos de reformar o auto de procesamiento”.

“O procesado seguiu a tónica de negar mesmo feitos obxectivos que constan no sumario, tales como a súa familiaridade coas armas, pois foi condenado por un delito de tenencia de armas sen licenza ou permiso; ou negando que conducise vehículo algún na súa vida debido a que carece de permiso oficial, cando consta a condena en dúas ocasións por condución sen permiso oficial”, recalca a xuíza no auto.

Ademais, destaca que as intervencións telefónicas de 2013 foron acordadas “en resolucións motivadas, sen que fosen recorridas polo Ministerio Fiscal e, aínda que acordadas baixo segredo sumarial, unha vez que as partes tomaron coñecemento do mesmo, tampouco se produciu ningunha obxección por parte do recorrente”.

Por último, incide en que a súa condena por un delito contra a saúde pública fundamentouse, entre outras probas, na dilixencia de entrada e rexistro realizados no domicilio e local de negocio do recorrente, “sen que conste que fose combatido en dita causa a súa inoportunidad, incorrección formal e/ou de fondo, e o resultado da mesma”.