A presenza de gando vacún e cabalar nas áreas de montes da cornixa cantábrica abundantes en breixos e toxos resulta positiva para a sustentabilidade destas superficies, xa que o gando “reduce e controla a materia leñosa” destes arbustos, á vez que contribúe á diversión de vexetación coa aparición de novas especies florais e vexetais.

Estas ideas figuran entre as conclusións da tese de doutoramento presentada por Carlos López López na EPS de Enxeñaría do Campus de Lugo da USC, baixo o título ‘Comportamento e sustentabilidade do gando equino e vacún manexado en zonas de breixo e toxeiras do Cantábrico’.

A investigación de doutoramento, dirixida por Koldo Osoro e Rafael Celaya, e tutorizada pola catedrática do Departamento de Produción Vexetal da USC na EPS de Enxeñaría Rosa Mosquera Losada, trata de estudar as respostas produtivas e o comportamento alimentario do gando cabalar e vacún en superficies de breixo-toxeira e o seu impacto na vexetación, co obxectivo de establecer pautas de manexo adecuadas para o desenvolvemento de sistemas sustentables destes grandes herbívoros nestas áreas desfavorecidas.

A avaliación da combinación de diversos biomarcadores moleculares presentes na cera epicuticular das plantas para estimar a composición da dieta, a inxestión e a súa dixestión son outros dos labores que persegue esta investigación de doutoramento elaborada a partir dos resultados obtidos en tres experimentos desenvolvidos na leira do Servizo Rexional de Investigación e Desenvolvemento Agroalimentario de Asturias (Serida).

A avaliación da selección da dieta do gando cabalar centrou o primeiro dos experimentos nos que se estrutura a investigación de doutoramento de Carlos López, quen estudou as respostas produtivas e o estado parasitario do gando cabalar, ademais da dinámica vexetal das áreas de matogueira, breixos e toxo nas que pastaban.

Outra das experiencias desenvolvidas compara o comportamento do gando cabalar e vacún en distintas situacións de vexetación e tras as que se constata que as eguas pastan máis tempo que as vacas. Nunha terceira fase, este investigador avaliou o uso de alcois de cadea longa, mesturados con alcanos e ácidos grasos como marcadores fecais para estimar a composición e a dixestión da dieta e a inxestión en equinos e vacún alimentados con forraxes procedentes de matogueiras e prados.