O xulgado do contencioso-administrativo número 2 de Lugo acolleu este xoves a vista contra a Casa da Muller sinalada tras a denuncia interposta contra o servizo público por parte da irmá dunha muller asasinada en 2016 a mans da súa parella na localidade de Becerreá.
De acordo á demanda formulada pola denunciante, a Casa da Muller, o servizo municipal encargado de prestar asistencia a mulleres vítimas de violencia, funcionou aquel día de maneira “anormal”, prestando unha información “insuficiente e omisiva” á súa irmá, quen fora encañonada cunha escopeta a modo de ameaza pola súa parella semanas antes de resultar asasinada a tiros.
No xuízo, que fora suspendido o pasado 28 de novembro debido á baixa por enfermidade da traballadora social do centro, tomouse declaración este xoves aos dous fillos da vítima; á mencionada traballadora social e ao director da Casa dá Muller; e á educadora social da asociación Alar que derivou á muller asasinada, Ana Gómez Nieto, ao servizo dependente do Concello de Lugo.
A traballadora social, que recibiu nas instalacións da Casa da Muller á vítima o mesmo día do seu asasinato a mans da súa parella (o 11 de febreiro de 2016) asegurou ante o xuíz prestar un correcto acompañamento e asesoramento á muller e actuar en todo momento de acordo ao “protocolo”.
“Nós non facemos denuncia en contra da vontade da vítima. Eu díxenlle que acudise aos servizos sociais de Becerreá, pero non tiven tempo, non tiven marxe de manobra para facer nada. Isto foi pola mañá e o feito fatídico ocorreu pola tarde”, explicou, antes de recoñecer que ela foi a única profesional do centro que se entrevistou aquel día coa vítima.
O director da Casa da Muller (que se desempeñaba en 2016 como psicólogo na mesma entidade) negou que Ana Gómez Nieto acudise ao servizo en busca de asesoramento con anterioridade á data do seu asasinato (como sostiña a acusación) e tamén que parte do persoal do centro atopásese aquel día de baixa.
A educadora da asociación Alar, que foi a primeira persoa en coñecer de parte da vítima as ameazas proferidas pola súa parella e a encargada de derivar o caso á Casa da Muller, asegurou solicitar unha cita ao servizo en nome de Ana Gómez Neto o 26 de xaneiro, é dicir, máis de dúas semanas antes do asasinato. “Dixémoslles que era urxente e déronlle para o 11. Dixéronnos que non podían adiantar a cita”, confesou.
FASE DE CONCLUSIÓNS
O avogado da demandante fixo fincapé na fase de conclusións en que o funcionamento da Casa dá Muller en relación á asistencia prestada á vítima foi “anormal”, que a información facilitada polos seus traballadores resultou “insuficiente e omisiva” e que existe un “nexo causal” entre a “pasividade” no funcionamento do servizo e o posterior asasinato de Ana Gómez Nieto.
Tamén sostivo, para xustificar a súa petición dunha sentenza condenatoria, que desde a Casa da Muller “nin axudaron, nin asesoraron, nin denunciaron as ameazas” proferidas á vítima; e que a “falta de persoal” e a “nula potestade organizativa” do centro impediu que o asasinato puidese ser evitado.
A representación procesual da Casa da Muller, que actuou en nome do Concello de Lugo, solicitou pola súa banda a “desestimación íntegra da demanda” argumentando que a reclamación é extemporánea e que non pode existir responsabilidade patrimonial algunha do Concello en relación co sucedido.
“Todo funcionou con arranxo ao procedemento normal de atención. A intervención foi razoable, o traballo profesional correcto e negamos rotundamente que poida existir un nexo causal entre a actuación do Concello e os feitos sucedidos”, defenderon.
