O Tribunal Supremo confirmou a pena de 5 meses de prisión por un delito de estafa en grao de tentativa para un gandeiro de Lugo que inoculou cepas vivas de bruceloses ás súas vacas para poder cobrar directamente as indemnizacións legalmente establecidas para casos nos que se detectase esa bacteria. Levou o sacrificio das 144 vacas da súa explotación gandeira.
A sentenza da Audiencia Provincial de Lugo deu por probado que o gandeiro en 2012 inoculó ás súas vacas cunha vacina cuxo uso está prohibido desde o ano 1988 para que os servizos de inspección da Xunta de Galicia o detectasen durante a campaña de saneamento dese ano.
“Pretendía de tal modo e despregando o engano xa sinalado, acceder ás indemnizacións fixadas na orde de 27 de decembro de 2011”, establecidas para reposición de reses que tivesen que ser sacrificadas “en execución dos programas de loita, control e erradicación de enfermidades”, lembra o Supremo da resolución de instancia. Podía aspirar a 102.640 euros en concepto de indemnización polo sacrificio máis unha cantidade que variaría entre 30.121,91 e 48.327,46 euros por lucro cesante.
Pero mentres se tramitaba o pago, a Consellería iniciou unha serie de actuacións tendentes a controlar o suposto brote de brucelose xurdido na explotación pois “se trataba dunha infección masiva cando nos dous últimos anos non se identificou ningún animal con esa bacteria” en Galicia.
A investigación levou a deducir que non se trataba “dunha infección natural”, e tras enviar mostras ao laboratorio nacional de referencia, concluíuse que o perfil desa cepa era compatible especificamente coas cepas vacunales S19 e REv1. “Con motivo desta investigación denegouse ao acusado a subvención –que xa solicitara– en data 2 de maio de 2013”, indica a sentenza.
O GANDEIRO EN CONTRA DOS INFORMES
O gandeiro, ao que se lle obrigaba ademais a indemnizar á Xunta con máis de 22.000 euros por todos os gastos de laboratorio, recorreu en casación ante o Supremo alegando que se vulnerou o seu dereito á tutela xudicial efectiva, a un xuízo xusto e á presunción de inocencia, e engadía que houbo erro de apreciación da proba. Explicaba que os informes periciais deses laboratorios oficiais non foron practicados no xuízo polo que non puido defenderse dos mesmos.
O Supremo apunta que o recorrente pretende non só refutar eses informes senón pór en dúbida a cadea de custodia das diferentes mostras que serviron aos laboratorios para concluír que vacinara ás súas reses. O Alto Tribunal di que a custodia conta “cunha patente e inequívoca rastrexabilidade”, e lembra que “por moi restrictivamente que queira interpretarse o contido das actas, a toma de mostras das reses, non foi tomada ás costas do recorrente, pois ben estivo presente ou cando menos notificóuselle que se ía a proceder á súa obtención e asinaba a súa conformidade”.
A Sala tampouco lle dá a razón cando aduce que o laboratorio dependente da Xunta non era imparcial posto que esa administración estaba personada na causa, e destaca que “a pericial é de natureza científica, proba de laboratorio, como o puidese ser unha proba de balística ou dactiloscópica”. “Doutra parte, a súa condición de funcionarios públicos determina en principio, que a súa actuación debe estar dirixida a servir con obxectividade os intereses xerais”, engade.
E sobre o feito de que os peritos non prestasen declaración ante o tribunal de instancia, o Supremo lembra que “en autos, a presenza de quen fixeron as probas de laboratorio, non foi interesada” e que era inviable reproducir na vista todos os informes, que ademais tiña un carácter preprocesal “no ámbito dunha campaña de saneamento animal, allea totalmente ao ámbito dunha conduta delituosa”.
DESENTENDIDO DA EXPLOTACIÓN
O Supremo indica ademais que o gandeiro alegaba que “non se despregou proba de cargo suficiente pola que condenarlle como autor dun delito de estafa en grao de tentativa” pois non se demostrou que houbese intención para defraudar.
E responde a isto que resultou acreditado que as reses do acusado foron inoculadas de brucelose; que tivo que ser efectuado polo recorrente ou por outra persoa á súa instancia; que a vacina resultaba absolutamente innecesaria pois se trataba de enfermidade erradicada nesa zona e os animais atopábanse sans; e que tras esa inoculación daban positivo no test e que isto levaba o sacrificio e o cobro de indemnización.
Suma a isto que ademais de pedir cobrar un seguro contratado, solicitou en diversas ocasións á Xunta o montante que cobraría polo sacrificio das reses (que era requisito previo para poder cobrar da aseguradora privada), e que se desinteresó absolutamente da explotación, de modo que ata en seis ocasiones acudiron funcionarios da Xunta para comprobar que se houbese desinfectado a explotación sen que levase a cabo a desinfección ata o ano 2015.
“A ponderación de todos estes datos concatenados, non admiten dúbida algunha, a inoculación da brucelose non tiña xustificación nin motivo algún que non fose o cobro das indemnizacións ulteriores; non existía motivación sanitaria algunha, era unha enfermidade erradicada, ademais úsase unha vacina prohibida xa de antigo; e tras o sacrificio das reses só resulta preocupado polas indemnizacións non polas axudas que lle posibilitasen renovar a explotación”, engade.
