InicioSucesosAna Sandamil pide que "se teña en conta" a súa enfermidade mental:...

Ana Sandamil pide que “se teña en conta” a súa enfermidade mental: “Nunca quixen facer dano á miña filla de maneira consciente”

A acusación particular modifica as súas conclusións para incluír que padecía un trastorno, pero todos mantéñense nas súas peticións de penas

PUBLICADA O

- Advertisement -

Ana Sandamil, a muller acusada de asasinar á súa filla Desirée Leal, de 7 anos, pediu este luns ao xurado popular que “teña en conta” que padecía e padece “unha enfermidade mental” e asegurou que “nunca” quixo “facer dano” á súa filla “de maneira consciente”.

Sandamil fixo uso do seu dereito á última palabra tras concluír o trámite de conclusións das partes, unha sesión na que a única sorpresa foi a modificación das da acusación particular para incluír que a nai de Desirée padece un trastorno mental.

“Quixen moito á miña filla, nunca quixen facerlle dano de maneira consciente”, iniciou Ana Sandamil a súa última intervención en sala, na que pediu “perdón” tanto á súa familia como á “familia paterna” da menor “polos danos causados”.

“Non lembro nada da noite dos feitos, non se o que puido pasar”, engadiu a acusada, que quixo facer unha referencia á anulación do primeiro veredicto e do primeiro xuízo, algo que o maxistrado presidente cortou. No entanto, si pediu ao tribunal: “Que se teña en conta que eu padecía unha enfermidade, que padezo unha enfermidade para sempre”.

TRÁMITE DE CONCLUSIÓNS

Na última sesión deste xuízo, como paso previo a que o xurado sente a deliberar, as partes presentaron as súas conclusións. Só a acusación particular modificounas, para incluír unha atenuante de anomalía psíquica, xa que Ana Sandamil “padecía un trastorno psicótico non especificado, así como un trastorno de personalidade de tipo mixto”, aínda que “non consta que no momento do crime achásese afectada de delirio algún, aínda que as súas facultades volitivas achábanse parcial e levemente afectadas”.

Fíxoo, alegou o letrado, para “respectar as regras do xogo”, aínda que el considera, de forma particular, que a procesada “non tiña as súas facultades afectadas”. “A miña opinión é que actuou a sangue frío, non hai nada máis, ‘a matogueira porque é miña'”, dixo ante o xurado, apuntando que foi “porque non quería que o pai pasase máis tempo con ela”.

O letrado destacou que a ansiedade que os médicos diagnosticaron a Ana Sandamil desde o nacemento da súa filla “reaparece en 2019”, cando o pai “lle di que se vai a vir vivir a Vilalba” para “ter máis visitas”, e comparou a súa actuación coa doutros filicidas, como José Bretón. “É unha cuestión ideolóxica”, dixo o avogado, para quen “é difícil entender” a actuación das persoas que asasinan aos seus propios fillos, pero “máis cando é unha nai”.

Sobre as declaracións dos psiquiatras e forenses –os clínicos que a atenderon apuntaron a que padecía unha psicose e os forenses descártano e ven indicios de simulación–, o letrado apremou a “distinguir a quen diagnostica de quen investiga”. Así, sinalou que os profesionais do HULA “non cuestionaron a súa versión”, mentres que os forenses que lle aplicaron instrumentos de medida se “detectaron simulación”. A maiores, apuntou, “aínda admitindo o trastorno, non por iso xustifícase o crime”: “Un pódese crer que confundía á súa nai con outro, pero mataría á súa nai, non á súa filla”.

PORQUE “NON QUERÍA COMPARTILA”

“Matouna porque non quería compartila”, esta foi a argumentación principal da acusación popular, que exerce a Fundación Amigos de Galicia, cuxa letrada fixo unha emotiva intervención na que pediu que “se faga xustiza polo pai” de Desirée.

Para esta parte, que non modificou as súas conclusións, existe “base suficiente para demostrar que Ana Sandamil estaba perfectamente consciente o día dos feitos” e matou á súa filla “da forma máis vil que se pode: mirándoa á cara”.

A acusación popular cre que a procesada tentou primeiro que a nena tomase unha botella de auga con trazodona disolta pero, ao non logralo, asfixiouna, “presionando o nariz da súa filla durante 5 a 7 minutos”, fronte aos intentos de defensa “imposibles” dunha “nena de sete anos para quen a súa nai é o que máis quere” e que “dorme na súa cama porque é a que a protexe”.

Nas súas conclusións, a letrada asegurou que a muller “decidiu matala porque non quería compartila” e remitiuse á declaración da propia Ana Sandamil para lembrar que se refire a Desirée dicindo “era miña, era a miña nena, como ía eu a matala se era a persoa que máis quería eu” e que se “sorprendeu” cando lle preguntaron se pedira perdón ao pai, xa que “era a primeira vez que se daba conta de que Desirée non era só dela”. Por todo iso, pediu ao xurado que “faga xustiza” e que “non compadezca a Ana Sandamil”, senón de José Manuel Leal.

DESIRÉE, “A ÚNICA VÍTIMA”

Pola súa banda, a fiscal do caso lembrou nas súas conclusións aos xurados que “a única vítima chámase Desirée Leal, e non está aquí só pola vontade da súa nai”, polo que lles pediu que “unha mostruosidad como esta non quede impune”.

De Ana Sandamil dixo que actuou “con premeditación”, preparando a botella de auga con medicación sedante, e que “nunca colaborou coa xustiza”. Ademais, lembrou, “foi a última persoa que a viu con vida e a primeira que a viu morta” e as palabras que lle dixo á súa nai na mañá dos feitos, “morreu Desirée”, determinan que “era consciente”.

Para a fiscal “foi un crime violento”, con presenza de sangue na habitación e nas pezas de roupa que ambas levaban, e executouse “con aleivosía”. “Era un adulto fronte a un neno”, dixo a fiscal, e executouse “aproveitando que estaba soa, na súa cama durmida”: “Hai alguén máis indefenso que unha nena de sete anos na cama coa súa nai?”, preguntou.

Sobre a enfermidade mental de Ana Sandamil, o Ministerio Público tamén apelou á diferenza entre psiquiatra, que “tenta curala”, e médico forense, “que di que pasa pola mente dun suxeito”. “Debo crer menos nos testemuños que se baseen só no que di a acusada, porque teño unha proba de simulación”, dixo a fiscal, que engadiu que “hai premeditación”, “consciencia plena” do sucedido e “simulación de síntomas”, ademais dun “único informe de imputabilidad” que apunta a que non “hai conexión” entre a súa enfermidade mental e os feitos.

A DEFENSA RECLAMA QUE VAIA A UN CENTRO PSIQUIÁTRICO

Fronte á petición de prisión permanente revisable das demais partes, a defensa volveu a reclamar que Ana Sandamil sexa ingresada nun centro penal psiquiátrico, dado que “tiña as súas facultades mentais moi alteradas” no momento dos feitos.

O avogado defensor asegurou que a procesada non mantivo nunca “ningunha actitude defensiva” ante os axentes e que tanto os psiquiatras e psicólogos que a trataron tras os feitos no HULA como a psiquiatra de prisión avalaron o estado de “psicose” e a “amnesia disociativa”, algo que “non se pode comprobar que non sexa así”, xa que as probas psicométicas “só dan sospeitas, non certezas”.

“A xuízo” dos médicos clínicos que a trataron, engadiu o letrado, a acusada “dicía a verdade” e “a enfermidade psicótica está aí”. “A estas alturas ninguén o nega. Só quédanos a enfermidade mental como explicación á morte da nena”, engadiu, alegando que Ana Sandamil, “tiña as facultades mentais moi alteradas, se non eliminadas por completo”, nese momento.

“Presentaba delirios e alucinacións, tivo algunha ideación autolítica de suicidarse, a súa conduta cambiou totalmente, manifestaba un comportamento anómalo e era fonte de preocupación para os seus familiares. que lle indicarom que tiña que acudir a un psiquiatra”, resumiu o avogado, para quen “ninguén pode dicir que estaba nunha situación normal”.

ÚLTIMAS

Mochilas sensorias neurodiverxentes nos Museos de Lugo

Os museos provinciais --Museo Provincial de Lugo, Museo do Mar de San Cibrao, Museo...

Obradoiros de coiro, cerámica e teares para celebrar os ‘Días Europeos da Artesanía’

A Vicepresidencia da Deputación de Lugo, a través da área de Artesanía, súmase á...

Coñecemos á ‘Galiartesá’, Pepa Lombao, oleira de Bonxe

O Galicia Confidencial presenta a serie 'Galiartesáns e galiartesas' coa que procura visibilizar diferentes oficios artesáns...

O Concello de Lugo defende que os recursos empregados no Ceao foron “suficientes”

A concelleira de Cohesión Social de Lugo, Ana González Abelleira, saíu ao paso das...