A segunda sesión do xuízo contra Ana Sandamil, acusada de asasinar á súa filla Desirée Leal en maio de 2019 en Muimenta, arrincou este martes coa declaración do que era noivo da acusada no momento dos feitos, que afirmou que ela lle trasladou que “ouvía voces” e que detectou nos últimos meses comportamentos estraños, así como que, tras o crime, díxolle que “se terminou todo”.

“Eu pregunteille que pasara e ela díxome que se terminou todo”, explicou a testemuña ante o tribunal que repite o xuízo por este crime, despois de que o TSXG botase abaixo o veredicto alegando que non estaba o suficientemente motivado no relativo á capacidade da muller de entender os seus actos, algo polo que foi condenada a prisión permanente revisable.

O home foi increpado ao comezo da súa declaración polo pai da vítima, presente na sala, que o chamou “mentireiro”, o que lle valeu unha amoestación por parte do presidente do tribunal.

Na vista, dixo que ela nunca lle contou o ocorrido, porque “non se acordaba” e que era coñecedor de que a muller “ouvía voces” e “tomaba unha medicación que lle daba a súa nai”, aínda que non lle deu maior transcendencia.

En xaneiro de 2019, cinco meses antes do crime, a súa relación “pegou un cambio”, contou. “Ela era moi fría, ás veces era coma se non me coñecese”, narrou a testemuña, que “deixou de ir vela bastante”. Entre medias, anotouse a un curso do que empezou a facer comentarios estraños, como que os compañeiros “andaban con droga” e “que a espiaban”.

O que era noivo de Ana Sandamil contou que a muller “deixou de beber auga de casa”, polas súas sospeitas de que puidese estar envelenada, e que cambiou todos os contrasinais dos cartóns, do móbil e do wifi, porque “dicía que a estaban espiando”. Unha noite que durmiu na súa casa puido comprobar que “non durmía nada de noite: levantábase, dicía que había xente fóra, que a espiaba, saía á xanela…”.

Sobre a relación co exmarido, o entón noivo da muller dixo que lle trasladou que “lle tiña medo”, mentres que unha amiga da acusada, que tamén declarou nesta sesión, asegurou que a relación “era mala” e que ela dicía que el “a ameazaba”.

PROCURA DE VELENO

As testemuñas citadas neste xuízo contra Ana Sandamil, como é lóxico, están a repetir no seu maior parte as cuestións que trasladaron ao xurado hai un ano, na primeira vista. No entanto, nesta segunda sesión produciuse algunha variación.

Este é o caso dun dos tíos da acusada, gandeiro, para o que Sandamil traballou meses antes do crime e en cuxa ‘tablet’ atopáronse, entre outras, procuras sobre como conseguir un veleno, estricnina.

No primeiro xuízo, o home asegurou que esas procuras as realizou el para acabar coas pragas da granxa, pero este martes dixo que non lembra buscalo, aínda que tampouco o descartou. En todo caso, contou ao xurado que non compraba os velenos nese formato, se non velenos comerciais contra roedores.

No mesmo dispositivo atopáronse procuras de canles relacionadas coa volta ao colexio, vitaminas infantís e receitas para facer con nenos, algo que dixo que el non buscou.

“NINGUÉN ESTABA PREOCUPADO”

Nesta segunda sesión tamén declarou unha técnica de emerxencias que acudiu ao domicilio onde sucederon os feitos tras a morte da nena e que describiu unha “situación estraña”.

“Cando chegamos aos domicilios, as familias adoitan estar máis exaltadas, sempre encima túa, ata o punto de non deixarche traballar. Nese momento non foi o que percibimos, notamos algo raro, que ninguén estaba preocupado”, dixo.

Aínda que recoñeceu que a avoa da nena si estaba “nerviosa”, a testemuña explicou que tamén lle sorprendeu que, a pesar de que aparentemente atoparan á nena morta ao espertarse, a familia “xa se vestiu” e “arranxado” mentres chegaba a ambulancia.

Á súa chegada á vivenda de Muimenta, engadiu, notaron que a vítima tiña xa “as extremidades frías”. Aínda así, tentaron manobras de resucitación, durante as cales o técnico viu que Desirée “tiña sangue nas uñas e nas mans” e “unhas feridas nas comisuras”: “Mirámoslle dentro da boca e tiña feridas o padal, pero xa eran de horas, non daquel momento”, contou.

Tamén ao subir á nena á cama, profundou, viu “que había sangue no chan, como limpada”, así como nun calcetín e unha zapatilla deportiva e en “as extremidades da cama”.

Os outros sanitarios que interviñeron na sesión foron os que atenderon á nai de Desirée, unhas horas despois do crime, por un suposto tento de suicidio. Ante o xurado, dixeron que a muller “camiñaba con normalidade” e “estaba orientada” a pesar das pastillas que dixo que se tomou.

Un dos técnicos contou, ademais, que lle “chamou a atención” que mentres estaban no domicilio a Garda Civil pediu a Ana Sandamil o seu teléfono e o seu tablet e que o pai dela preguntoulles se “tiñan orde” para levarllos.

O DÍA ANTERIOR ESTABA “TODO NORMAL”

Outro dos testemuños que se ouviron na Audiencia é o dunha amiga da nai da acusada, que estivo con elas, e coa menor, o día anterior aos feitos. Na sala, contou que estaba “todo normal”, tanto na súa actitude como en relación á nena.

A testemuña contou que vira nos últimos meses a Ana Sandamil “mal“, “obsesionada co teléfono”, e que lle recomendou á súa nai que a leva a un curandeiro.

Uns meses antes, en Noitevella, foi a última vez que viu á acusada unha das súas tías políticas, que contou ante o tribunal que Ana Sandamil estaba “moi contenta, moi alegre, quizais demasiado alegre”. “Sorprendeunos polo excesivo”, dixo a muller, que tamén narrou que o seu marido, tío da acusada, pediulle axuda e consello para lidar con Ana Sandamil, que estaba “moi mal, con moita depresión”.

Todas as testemuñas que declararon, amigos ou familiares da acusada, avalaron, no entanto, as aptitudes de Ana Sandamil como nai e a súa unión á pequena Desirée. “Esa nena era o centro da súa vida e ela era unha nai excelente: paciente, cariñosa, atenta… o mellor do mellor”, contou a súa tía.

A nena, pola súa banda, “tiña adoración pola súa nai”, explicou outro familiar, que as vía “moi unidas”. “E diría que a nena tiña ‘mamitis’, estaba sempre pendente da súa nai”, engadiu.