— Déixanos pasar, señora? Vimos corre-lo antroido.
— O antroido non o corrades, deixádeo estar!
— O antroido éche moi larpeiro / o antroido éche moi ghandulo / por catro días de chea / sete semanas de ayuno.
Houbo un tempo en que as aldeas estaban cheíñas de xente. Os labores do traballo e mais as festas xuntaban un lote de homes e mulleres nas casas. Os almanaques rebordaban de datas sinaladas, unha delas o Entroido. Hoxe seguen sendo días especiais, pero no rural nada volveu ser coma daquela. O conto cambiou ben.
